Voorjaar en jonge dieren

Het is voorjaar! Dat betekent bloemen en planten die opkomen, bomen die langzaam doorzichtig groen worden, knoppen die openbarsten om hun kleurige inhoud uit te strekken, zoemende insecten en lammetjes in de wei. Voorjaar betekent heel veel jonge dieren: als je geluk hebt en de dieren nog meer geluk hebben, zie je kuikens, lammeren, kalveren, veulens, biggen, konijnen, … in het land lopen. Braaf achter hun moeder aan of rennend en spelend met elkaar. De moederdieren lopen te grazen, liggen te herkauwen of staan wat te suffen. Slechts nu en dan roepen zij hun jongen bij zich, als er een grote hond langs komt of een vreemd geluid. Ook tegen de nacht zoeken zij elkaar op. Een lam dat honger heeft, komt naar zijn moeder om te drinken, drinkt en gaat weer spelen. Als een lam moe is, gaat hij liggen om te slapen. Veulens vechten met elkaar de rangorde in de nieuwe kudde uit. Het duurt niet lang en er raakt zelden iemand ernstig gewond. Daarna spelen en eten ze weer samen. Jonge geiten springen rond op en over een voerbak. Ze stompen elkaar eraf tot ze weten wie er de sterkste is, en morgen doen ze dat weer.
Kijk eens hoe die moederdieren met hun jongen omgaan; zouden wij mensen niet net zo vanzelfsprekend durven vertrouwen op het verstand en instinct van onze jongen?
In de Levende Have lees ik over de vier V’s van biest: Vlug, Vers, Vaak en Veel. Binnen een uur na de geboorte moeten alle jongen verse biest gedronken hebben, liefst uit de uier, anders uit de ingevroren noodvoorraad. De eerste dagen moeten alle jongen vaak kunnen drinken om veel biest en de daarin aanwezige antistoffen binnen te krijgen, hun maag is nog niet groot en sterk genoeg om grote hoeveelheden ineens te verwerken.
Gezonde jonge dieren zorgen daar zelf voor; ze blijven bij hun moeder in de buurt en drinken met grote regelmaat een paar slokken. Jonge apen hangen letterlijk aan hun moeder en drinken zo elke 45 minuten een paar slokken.  Alleen mensen doen het anders, ingewikkelder. 
Ik laat mij verleiden tot een idee: Hoe zou een schaap-onderzoeker de omgang tussen moeder en baby beschrijven?:

De omgang van mensenmoeders met hun jongen stelt ons voor vele raadsels en vragen, waarop ondanks uitgebreide onderzoeken nog geen antwoorden te geven zijn.
Omdat een mensenjong nog niet direct kan lopen, probeert hij de aandacht van de moeder te trekken door beweging en geluid; het smakt met de lippen en beweegt met voor en achter pootjes. Hoewel deze manier van communiceren anders doet vermoeden, leeft het mensenjong niet in de directe nabijheid van zijn moeder.
Mensen bouwen ingewikkelde stenen structuren om in te leven; verschillende compartimenten gescheiden door opgestapeld hout of steen, voorzien van afsluitbare doorgangen en licht inlatende zandstructuren. Moeder en kind verblijven vaak in verschillende compartimenten, waardoor hun contact minimaal is. De redenen daarvoor zijn nog niet voldoende onderzocht.
Als een mensenkind aangeeft dat het honger heeft reageert de moeder dan ook niet direct: ze kan de bewegingen niet zien en vaak hoort ze de eerste signalen niet, door de structuren die haar van haar jong scheiden.
Als het geluid van het jong voldoende is om de aandacht van de moeder te trekken, kijkt ze eerst op een mechanische tijdmelder en berekent hoe lang het geleden is dat zij haar jong heeft aangeraakt. Als dit minder is dan een veelvoud van 60, zal zij haar jong niet benaderen. Het jong zal het volume van zijn roep verhogen tot de moeder reageert of hij uitgeput is en weer in slaap valt. De redenen van het negeren van de roep van het jong zijn niet duidelijk. Verder onderzoek is hier nodig.
Pas als het jong volgens de berekeningen van de moeder lang genoeg gewacht heeft zal zij het opnemen en voeden. Meestal niet haar eigen melk echter, maar bewerkte koemelk via een container van een aardolieproduct.
Daarna zal zij haar jong schoonmaken met water en een schuimvormend middel, weer in doeken wikkelen, in zijn eigen ruimte terugleggen en alleen laten tot zij volgens de berekeningen met hulp van de tijdmeter weer tijd aan hem kan besteden.