X

of: Wat merkt een gewoon burger van de Brexit?

Ik heb geen paspoort. Ik heb een ID pas, een rijbewijs, een OV chipkaart en een pasje van de ijsclub. Meestal voldoet een van deze wel om een beambte die er om vraagt, ervan te overtuigen dat ik het ben. Dat ik geen paspoort heb, stamt nog uit de tijd dat mijn jaarinkomen begon met een 9 of een 8. Een korte tijd had ik ook geen geldig ID. Dat je te arm kunt zijn om te gaan werken of een uitkering aan te vragen is echt. Maar daar gaat het nu niet over.

Binnen de Europese unie is een IDpas voldoende om alle grenzen over te gaan. Tenminste, die tussen de verschillende landen. En aangezien mijn internationale reizen zich beperkt tot België, Duitsland, Engeland en Zweden, was dat nooit een probleem.

Sinds 1 oktober 2021 echter, is voor het reizen naar Engeland een paspoort nodig. Ik had dat niet gerealiseerd, tot mijn trekkie kind mij vroeg ‘of we nog naar de UK gaan dit jaar?’ Ja, die conventie gaat door, in London dit jaar, dus why not?  Toen zag ik dus, op de site van NS internationaal, dat ik daarvoor wel een paspoort moest regelen.  
De volgende stap was dus kijken wanneer ik bij de gemeente terecht kan, wat een paspoort kost (€74,50!) en wat ik nodig heb om dat te krijgen en wacht eens, je kunt toch tegenwoordig een X in je paspoort? Hoe regel ik dat? Tenslotte gaat vanaf 2024 de geslachtsaanduiding van de IDpas af, datzelfde jaar verloopt mijn ID en daar ben al een half jaar blij om. Dan wil ik niet nog jaren een paspoort hebben dat niet past. Laat ik dat dan ook gelijk maar eens regelen.

Nou, dat valt dus tegen. Kennelijk is er een rechter nodig om de paspoortenmakers te overtuigen dat ik ben wie ik ben. Daarvoor moet ik dus eerst die rechter overtuigen en betalen, afwachten wat die beslist en dán kan ik – hopelijk – een paspoort krijgen met de gewenste X erin. Kosten dezes: veel geld en tijd en gedoe. Is dat het waard? Dat denk ik wel. Ga ik dat proces dus in …?

Al twee dagen zit ik stom naar mijn computerscherm te kijken met die vraag. Ik heb een paar keuzes;

1. Een paspoort aanvragen en geen gedoe maken. Ik kan naar Destination Star trek met mijn kind (en volgend jaar mei naar ABBA!! ) en heb de komende tien jaar een pas die niet lekker past. (zoiets als een lelijke kerstboom, je ziet het maar een keer per jaar)
2. Een hoop geld en tijd en gedoe investeren, met allerlei mensen die ik niet ken praten over mijzelf, wie ik ben. Hen duidelijk maken wat ik in mij diepste binnenste weet maar wat zij niet zonder meer van mij aannemen. Zonder garantie dat ik dan een paspoort krijgt dat mij past. Ik kan misschien wel naar ABBA, maar niet naar DST, in elk geval niet dit jaar.
3. Géén paspoort aanschaffen dat niet past, zoals ik principieel geen aankopen doe in een webwinkel waar ik moet kiezen tussen de heer of mevrouw als ik mijn gegevens invul. Ik ga niet naar DST en waarschijnlijk óók niet naar ABBA, want voor mei 2022 is dat allemaal niet veranderd.

Dysforie en keuzestress dus. Dát kan een gewone burger krijgen van Brexit.