Van het weekend was ik naar een concert in het hoge noorden van het eiland. De locatie waar het plaatsvond kende ik wel van lang geleden toen onze fanfare daar de Koninginnedag begon. Sinds die tijd is er het een en ander aan vertimmerd en ik was verrast in een ruime lichte zaal binnen te stappen waar behalve een paar rijen stoelen, ook een vleugel stond. Een uitgelezen ruimte ook voor een ligconcert, bedacht ik. Maar ik heb wel vaker zulke enthousiaste ingevingen.
Het concert betrof twee mensen, dus vier handen, op het klavier van die ene vleugel. Een van de pianisten was mijn zus, die ik wel vaker piano heb zien spelen, haar compagnon in deze kende ik alleen van naam. De muziek was geweldig vanaf de eerste maten. Maar daar gaat het nu eigenlijk niet over.
Muziek is communicatie, met opeenvolgende klanken en ritmes wordt een boodschap overgebracht die rechtstreeks tot de emotie spreekt, het hart raakt, zo je wilt. Bjorn Ulvaeus schreef het al; Nothing can capture a heart, like a melody can.
Muziek is ook samenwerken; in je eentje op je zolderkamertje zitten spelen is leuk, maar samen muziek maken is dat in het kwadraat! Om gelijk bij het slotakkoord uit te komen, moet je behalve jouw eigen nootjes kennen, ook luisteren naar die van de anderen en weten wanneer je langzaam, snel forte, piano, of helemaal niet moet spelen. Bij een orkest loopt die communicatie via de dirigent. Die geeft tempo, volume en ritme aan, bespeelt het orkest als een instrument.
Als je twee muzikanten, die toevallig ook nog dirigent zijn, samen achter een klavier zet, kunnen ze elkaar niet aankijken, en hardop praten is tijdens een optreden niet wenselijk en storend. Het optreden was, behalve muzikaal bijzonder, een prachtig voorbeeld van woordloze samenwerking en communicatie. Soms makkelijk herkenbaar als een inademing bij een inzet of een hoofdbeweging naar een hand die de bladzijde vast heeft, meestal subtieler, als de bewegingen van het lichaam en de ademhaling synchroniseren, een hand gracieus uit de weg wordt gehouden, iemand achterover neigt om de ander ruimte te geven, een glimlach die een foutje of een goed verlopen overgang verraadt.
Alles wat je doet of niet doet is communicatie, je kunt niet níet communiceren. Zelden werd dat zo mooi geïllustreerd.
NishTexel 
De mooiste recensie die ooit over een concert door mij gegeven werd geschreven! Merci.
Mooi beschreven, die woordenloze communicatie was boeiend! Mooi concert❣️