Maak Muziek! (met inschrijflink!)

MUZIEK MAKEN
is ongeveer het leukste dat er is. Muziek maken met een groepje (leuke) mensen is écht het leukste dat er is!
Twee maal per week bezoek ik een dorpshuis om dat te doen. Twee dorpshuizen dus, in twee dorpen, met tweemaal andere mensen, tenminste, er zijn er meer zo gek als ik om twee bij muziekverenigingen lid te zijn. Want muziek maken is nou eenmaal ongeveer het leukste dat er is en samen muziek maken is écht het leukste dat er is.

Lid zijn van een muziekvereniging (of twee) heeft één groot nadeel; in juli en augustus staat dat allemaal stil! Ik begrijp nooit waarom precies, want muziek maken is in juli net zo fijn als in december, alleen met andere muziek. Hoewel je natuurlijk best stille nacht kunt spelen als je in korte broek met blote voeten in het gras zit. Maar daar gaat dit eigenlijk niet over.

Kerstgedachten

Het korten van de dagen doet iets met de mensheid. Opeens krijgen we behoefte aan bij elkaar zitten, terugkijken naar de afgelopen maanden en vooruitkijken naar de komende tijd. Het keren van het seizoen en het lengen van het daglicht heeft sinds eeuwen een belangrijke plek in het spirituele gedachtegoed van west Europese mens. Dusdanig, dat wij dat gedachtegoed verspreid en opgedrongen hebben aan mensen die op plaatsen wonen waar het verschil tussen zomer en winter nauwelijks opvalt in licht en temperatuur.
Mensen die mij niet kennen, denken nu dat ik een hekel heb aan kerst. Mensen die mij wel kennen, weten dat dat niet het geval is. Ik hou erg van kerst, vooral omdat ik van de winter houd en met kerst kan ik dat uitbundig laten weten.

14 juni.

In een eerder blog heb ik al een verwezen naar mijn non binair zijn. Toen ik me dat realiseerde vielen er een hoop zaken op hun plek en dat was een prettig gevoel. Dit voorjaar was er op veel basisscholen aandacht voor genderdiversiteit tijdens de ‘week van de lentekriebels.’ Dat lijkt me een goede zaak. Er zijn mensen die vinden dat dit niet thuishoort in het curriculum van de basisschool, (of het algemeen voortgezet onderwijs, of dat jeugd hier überhaubt niet over hoeft te leren.) Kinderen zouden daar te jong voor zijn, of op rare ideeën kunnen komen.
Laat ik daar dit op zeggen; ik wist als kleuter al dat er iets ‘anders’ was aan mij, dat andere kinderen anders over zichzelf dachten en voelden. Ik was niet wat er van mij verwacht werd, ik had geen enkel voorbeeld waar ik mezelf in herkende, ik kende niemand die leek op hoe ik mijzelf als groot mens zag. Ik voelde me echt niet meisje, en ook niet echt jongen. Had ik toen een woord gehad waarmee ik mezelf kon omschrijven, waarmee ik kon duiden wie en wat ik was, dan had ik me wel een stuk beter gevoeld.
En een vraag aan u als cis persoon: Wanneer besloot u dat u een jongen of een meisje was? En als u dat al wist toen u klein was; waarom zou u dan niet geloven dat ik op die leeftijd wist dat ik dat beiden niet ben?

Groundhogday

Wat als morgen vandaag weer was? Dat is de vraag, de les uit groundhog day. Wat als ik morgen wakker wordt in precies deze beginsituatie? 2 februari 2021.

Gistermiddag ging ik uit mijn werk naar huis met twee gedachten: ik wilde mijn (electische)drumstel op zolder opbouwen en op de bank hangen. Toen ik thuiskwam ben ik eerst een stuk met de hond gaan lopen, en toen met de laatste krentenbollen op de bank gaan zitten. Mijn favoriete serie Bones staat tegenwoordig op Amazon prime, en die start automatisch de volgende aflevering. Dat is niet goed voor mij, eigenlijk. (mooi woord he, eigenlijk, daar kun je alles mee. Maar daar gaat dit nu niet over) regelmatig word ik wakker op de bank met een hele nieuwe aflevering en heb ik geen idee hoe de vorige afliep. Of zoals mijn ome Jan ooit zei; ik hoef geen afstandsbediening hoor, ik heb soms opeens een ander programma.

Maar nu sliep ik niet, ik keek. En telkens dacht ik; nou nog eentje en dan ga ik… maar het is zo spannend, en ik wil weten hoe het verder gaat! Kortom, toen ik naar bed ging, en ook nu, staat mijn drumset nog keurig ingepakt in t schuurtje. (ik heb wel nog andere dingen gedaan hoor, bij mijn oude moedertje geweest, met mijn lieverd gebeld en lekker eten gekookt enzo)  

Dus vanmorgen, groundhogday, begon ik met wederom een rondje met de hond. (zo’n beest wil dat graag elke dag) en dan rap koffie zetten. om ga ik op de bank zitten voor het wekelijkse schrijfwebinar. Terwijl het systeem (T R A A G) opstart  kijk ik om me heen en besluit dat ik vandaag niet de tv aan mag zetten voor het een beetje opgeruimd is en het drumstel op zolder speelklaar staat. Mijn beginsituatie van vandaag, groundhogday, is niet echt een waarvan ik denk; zo wil morgen weer beginnen!  

En ook dat is leerzaam. Want stel dat het zo ís?

Schaduwen van kreukels

Van de week stond ik muziek uit te zoeken om te spelen met een tijdelijk ensemble. Omdat er andere mensen meedoen dan gebruikelijk, moest ik andere partijen opzoeken en om te zorgen dat die niet kwijtraken, kopieer ik die en houd ik de originelen in de kast.

Eén blaadje is in de stapel dubbelgevouwen. Ik leg het op de tafel en strijk met de nagel van mijn rechter duim de vouw er zoveel mogelijk uit. Dan leg ik het vel ondersteboven op de kopieermachine en druk op de startknop. De machine zoemt zijn bekende ritme en spuugt een blaadje uit. Ik pak de kopie uit de machine en controleer of de muziek leesbaar is overgekomen. Dwars over de muziek loopt een dunne donkergrijze streep, de schaduw van de vouw in het origineel.

Waarom?

Kun je vertellen waarom je bent gaan schrijven?
Dat is een leuke vraag. Ik ben alleen niet iemand die denkt in waarom. Dingen zijn, gebeuren, doen.

Waarom is een vraag die kleine kinders stellen, de mijne tenminste wel:
Waarom gaan we niet naar buiten?
Omdat het regent.
Waarom regent het?
Omdat er water uit de lucht valt.
Waarom valt er water uit de lucht?
Omdat het regent.
(Rep.ad.inf.)

Vroeg!

Zo, hoe vroeg was jij dan wel op? Als eilandbewoner een veelgehoorde vraag, waar in het land ik ook bij wat voor bijeenkomst ook aanschuif. Het feit dat ik mijn reis begin (of bijna, het begint natuurlijk met naar de bushalte lopen) geeft mensen het idee dat ik vele malen langer onderweg ben dan ieder ander. Natuurlijk maak ik daar dankbaar gebruik van; als mensen koffie voor mij willen halen, of als ik de dag tevoren ergens mijn voeten onder de eettafel mag schuiven en een logeerbed bezetten. Maar dat is een ander verhaal.

De weg kwijt … ?

“Eerst werden negerzoenen verbannen, toen werd Zwarte Piet weggepest en sinds een paar maanden is de NS gestopt met ‘dames en heren’ zeggen en kunnen we bij de HEMA geen meisjes- en jongenskleding meer kopen. Al deze dingen zijn aangepast omdat een zeeeeeer kleine minderheid zich eraan stoort.
Ons land is de weg kwijt.”
Deze tekst kreeg ik gister onder ogen als start van een verder tamelijk onsamenhangende lijst gebeurtenissen en meningen, waaruit de schrijver meende te kunnen constateren dat  ‘(…) ons land knettergek is geworden!!!”
Natuurlijk gebeuren er altijd dingen waar niet iedereen het over eens is, gaan er dingen mis, soms met dramatische gevolgen, die ik in geen geval wil bagatelliseren.
Een samenleving heeft er volgens mij alleszins baat bij als een ieder zich daar veilig in kan bewegen. Dat wij als samenleving niet zouden moeten aanpassen omdat slechts ‘een zeeeeer kleine minderheid zich er aan stoort’ zou ik dan ook willen bestrijden.  Sterker nog; dat gebeurt al, is al gebeurt, en daar geven we niks om, sterker nog: sommige aanpassingen hebben veel mensen baat bij! 

Koningsspelen

Vandaag is het weer zover; de koningspelen, een jonge traditie die onze koning bij zijn aantreden in gang zette. Op bijna alle basisscholen gaat de jeugd een dag sporten en bewegen. Een goede zaak, in deze tijd van spelcomputers die je overal mee naartoe kan nemen, in ieder gezin minstens een  auto en goedkoop en vanaf je 18e verjaardag gratis openbaar vervoer.  Kinderen en jongeren spelen en bewegen steeds minder. Een goede zaak dus dat de jeugd via een dergelijk project in beweging wordt gezet. Want lichaamsbeweging leidt tot lichaamsbewustzijn, leidt tot lichaamsbeheersing; leidt tot zelfbewustzijn, leidt tot zelfbeheersing.  Sportende kinderen worden sterker en bewuster, goeie zaak toch?

Wat je aandacht geeft, groeit. (2)

Gelijk is ongelijk.
Onlangs had ik een gesprek over verschillen tussen mensen. Wat ik graag doe is iets wat anderen een beperking noemen als ‘horende binnen de grenzen van normaal mens zijn’ benoemen. Dit keer kreeg ik een interessante vergelijking voorgeschoteld:
‘Als iemand een huis bouwt, zelf, van gejut hout en afval, dan is dat toch een bijzonder huis? Zou je dat dat ook afdoen als ‘binnen de grenzen van een gewoon huis? Daarmee doe je de bijzonderheid van het huis tekort, en daarmee de bewoner.’