(Beetje context: Trouw vroeg december 2021 om de mooiste kerstherinneringen van lezers) Kerstherinneringen. Elk jaar komen er nieuwe bij. Maar welke is de mooiste, de meest bijzondere en waard om als verhaal in de krant terecht te komen, anno 2021?
En dan is het al december…
9 Oktober had ik de eerste proefdruk van mijn boek Week 31 in handen. Een echt gedrukt boek helemaal door mij geschreven en zelfs de coverfoto is door mijzelf gemaakt! Kicken!
Enthousiast post ik berichten van (mij met) mijn boek in de trein, bij het vuur, in de duinen… en jawel, mensen worden nieuwsgierig en gaan het boek bestellen. Ondertussen is een klein legertje proeflezers druk aan het lezen en ben ik zelf druk aan het herschrijven om fouten en foutjes die tóch zijn blijven staan eruit te halen, want het mag dan wel een merkwaardig boek zijn, het moet wel goed.
Elke pagina, elke zin heb ik nog eens gelezen, terwijl ik het verhaal natuurlijk al ken. 😊 Maar geloof me; je verhaal lezen in een echt gedrukt boek, is heel anders als lezen op een computerscherm of zelfs een geprinte versie.
Toen begon het mis te gaan… alles duurde langer dan ik wilde of had gepland. Herschrijven schoot voor geen meter op, ik moest een hoop feedback verwerken, soms ook nog in mijn tekst.
Uiteindelijk vond ik dat het (weer) klaar was en stuurde ik het naar een extra proeflezer, die de vast aanwezige taalfouten eruit zou halen. De uitgever was ziek en een paar weken uit de running. Nou is zij volgens mij iemand die evengoed al moeite heeft de grenzen van werk, rust en privé te bewaken, dus ik was vast van plan haar die tijd ook echt met rust te laten. Toen werd ook de proeflezer/corrector ziek. En er is een wereldwijd papiertekort waardoor drukprocessen vertraging gaan oplopen… Kortom, Murphy in volle kracht, mijn boek kwam er niet voor sinterklaas, komt niet voor kerst en waarschijnlijk niet eens meer dit jaar.
Maar die mensen die het al besteld hebben.. die zitten al die tijd dus te wachten zonder dat iemand precies weet wanneer het écht uitkomt?
Inderdaad.
Om dat een beetje goed te maken heb ik het volgende bedacht; op de dag dat het echte boek daadwerkelijk gedrukt en klaar is, de dag dat de uitgever het boek naar de bestellers gaat sturen, die dag maak ik een tour door Nederland met een rugzak vol boeken om persoonlijk te overhandigen aan mensen die vóór 24 december 2021 besteld hebben. Ik kan niet bij iedereen langs gaan helaas, dus ik zal een selectie moeten maken waarbij een beetje handige treinroute meest bepalend is. Als je dus kans wil maken om Week 31 van mij persoonlijk overhandigd te krijgen, uiteraard gesigneerd als je dat wilt, bestel dan vóór 24 december Week 31 bij de uitgeverij via deze link.
Rest mij nog iedereen een heerlijke week 51 en 52 te wensen, met de feesten die u al dan niet viert aan het einde van het kalenderjaar.
Geplaatst in Lezen
Getagged boek, boekschrijven, communicatie, herschrijven, publiceren, schrijven, verhaal, week31
Misschien ben ik eigenwijs. Nee, ik bén eigenwijs, dat beschreef ik al eerder in een blog. En dat is eigenlijk helemaal niet zo’n slechte eigenschap.
Op dit moment ligt de proefdruk van mijn boek Week 31 bij verschillende proeflezers. Niet de eersten, het is voor deze proefdruk er kwam al in verschillende versies gelezen, bekritiseerd en becommentarieerd. Het leuke is dat iedereen iets anders vindt, tenslotte leest een ieder met eigen achtergrond en denkraam. En dan is het net als met koken, waar de een smult van een curry met spruitjes, gruwt een ander bij het idee.
Reacties van lezers maken het leven van een schrijver leuk en kleurrijk. Het is tenslotte de bedoeling dat mensen lezen wat ik schrijf, en liefst daar iets uit halen. Of dat iets dan verhelderend is of ergerlijk, dat maakt mij niet eens zoveel uit. In beide gevallen is verhaal binnengekomen en heeft een ander mens bereikt. Die verbinding vind ik mooi.
Mijn taak als auteur is nu alle reacties te lezen en te beoordelen of en hoe ik die verwerk in het uiteindelijke product. Veel dingen neem ik zonder meer over, andere moet ik over denken en enkele laat ik met een glimlach staan zoals ik het geschreven en bedoeld heb. Lezers mogen best vragen houden. En ik vind schijnbaar ook woorden normaal die anderen vreemd vinden. Zo schijnt spiegelen niet een bij iedereen bekent begrip te zijn en ook pun roept bij sommige vragen op. En ok (ja, zo spreek je dat ook uit!) moet oké zijn, mét streepje. Allemaal prime.
Bij sommige opmerkingen heb ik zelf vragen, dan ga ik op zoek naar onderbouwing voor ik besluit of ik het aanpas of niet. Bij vragen als: Mag een zin met en beginnen? Hoe gebruik ik mijn lievelingswoord eigenlijk? Is google mijn vriend. Want uiteindelijk is het mijn naam die op de cover staat, en ik ben een zeikerd, dan moet ik het zelf ook goed vinden. 😊 En mede dankzij feedback van zoveel proeflezers, wordt het EPIC!
Overigens: Het boek is al te bestellen, de bedoeling is dat het dan voor de feestdagen bij u in huis is. Ik kijk nu al uit naar de reacties!
Meer lezen van en over kleurrijke schrijvers? https://dekleurrijkeschrijvers.nl/blog/
(Dit blog is eerder verschenen op kleurrijke schrijvers.)
Ik ben nogal chaotisch. Mensen die mij een beetje kennen zullen meewarig knikken, mensen die mij goed kennen zullen keihard lachen om dit understatement. Als ik mijn boek af wil krijgen, en daar heb ik afspraken over, is focus echter wel belangrijk. En afleiding van het schrijven ligt overal op de loer.
In een eerder blog beschreef ik al de afleidingen van sociale media. Een andere sterke afleiding die mij weghoudt van mijn computerscherm en het schrijven van mijn boek is de weersomstandigheden. Als het buiten waait dat het rookt en de regen tegen mijn raam klettert, heb ik geen enkele moeite met uren op de bank zitten, radio erbij aan, en schrijven maar. Natuurlijk zijn er andere afleidingen die dan evengoed op de loer liggen, maar daar gaat het nu niet over.
alles wat ik mis aan PR vaardigheden, nemen anderen gelukkig voor mij waar :
Hier dan de bekendmaking van het debuut van Nish. Ik raad iedereen van harte aan het te kopen en te lezen, want het is behalve een spannend boek ook een aanklacht jegens onze maatschappij en dan in het bijzonder gericht op mantelzorg en alle problemen daaromheen. Een kijkje achter de schermen voor wie zich in de gelukkige omstandigheid bevindt slechts gezonde en zelfstandige familieleden te hebben. Lees hier wat Nish er zelf over zegt:
(Deze blog verscheen eerder op de pagina van kleurrijke schrijvers) December 2019 besloot ik dat ik toch maar eens moest investeren in mijn schrijfwerk, dus sloot ik me voor 2020 aan bij de kleurrijke schrijfgroep. Dat betekent wekelijks een Webinar en maandelijks naar Soest voor een schrijfdag. Oplettende lezers zullen begrijpen dat die schrijfdag in Soest […]
Geplaatst in Lezen
(Deze blog is eerder verschenen op de pagina van kleurrijke schrijvers)
Ik ben nogal chaotisch. Mensen die mij een beetje kennen zullen meewarig knikken, mensen die mij goed kennen zullen keihard lachen om dit understatement.
Als ik echter mijn boek af wil krijgen, en daar heb ik afspraken over dus dat moet, is focus echter wel belangrijk. Afleiding van het schrijven ligt echter overal op de loer.
Een eerste grote afleiding tijdens het schrijven is sociale media. Ik probeer die zoveel mogelijk buiten te sluiten: ik krijg alleen via mijn telefoon meldingen van privé berichten, nooit pop-ups of meldingen via mijn laptop. Op bepaalde momenten geeft mijn telefoon helemaal geen geluid, de meeste tijd staat de instelling ‘alleen prioriteit’ aan. Dat betekent: als mijn oude moeder, een van mijn kinderen of mijn lief belt, hoor ik mijn gave zelf opgenomen ringtone. Alle andere bellers worden geluidloos en onverbiddelijk naar mijn voicemail geleid.
(Deze blog verscheen eerder op de pagina van kleurrijke schrijvers)
December 2019 besloot ik dat ik toch maar eens moest investeren in mijn schrijfwerk, dus sloot ik me voor 2020 aan bij de kleurrijke schrijfgroep. Dat betekent wekelijks een Webinar en maandelijks naar Soest voor een schrijfdag. Oplettende lezers zullen begrijpen dat die schrijfdag in Soest slechts twee keer heeft plaatsgevonden voor de eerst lockdown. Daarna gingen de schrijfdagen online. Dat scheelde een hoop reistijd en -geld, en zolang de verbinding goed is, werkt een online samenkomst heel prima. Bijkomend voordeel voor mij is dat ik op mijn eigen werkplek kan werken. Thuis op de bank. (Of bij mijn vriendin thuis, daar is mijn werkplek door omstandigheden aan de keukentafel, maar daarover gaat het nu niet)
In een eerder blog heb ik al een verwezen naar mijn non binair zijn. Toen ik me dat realiseerde vielen er een hoop zaken op hun plek en dat was een prettig gevoel. Dit voorjaar was er op veel basisscholen aandacht voor genderdiversiteit tijdens de ‘week van de lentekriebels.’ Dat lijkt me een goede zaak. Er zijn mensen die vinden dat dit niet thuishoort in het curriculum van de basisschool, (of het algemeen voortgezet onderwijs, of dat jeugd hier überhaubt niet over hoeft te leren.) Kinderen zouden daar te jong voor zijn, of op rare ideeën kunnen komen.
Laat ik daar dit op zeggen; ik wist als kleuter al dat er iets ‘anders’ was aan mij, dat andere kinderen anders over zichzelf dachten en voelden. Ik was niet wat er van mij verwacht werd, ik had geen enkel voorbeeld waar ik mezelf in herkende, ik kende niemand die leek op hoe ik mijzelf als groot mens zag. Ik voelde me echt niet meisje, en ook niet echt jongen. Had ik toen een woord gehad waarmee ik mezelf kon omschrijven, waarmee ik kon duiden wie en wat ik was, dan had ik me wel een stuk beter gevoeld.
En een vraag aan u als cis persoon: Wanneer besloot u dat u een jongen of een meisje was? En als u dat al wist toen u klein was; waarom zou u dan niet geloven dat ik op die leeftijd wist dat ik dat beiden niet ben?
Lees verder
Geplaatst in dagelijks leven, diversiteit, Lezen, opgroeien
Getagged Diversiteit, dysforie, gender, mastectomie, transgender
Mijn dagelijkse slaapdoel is zesenhalf uur. Dat betekent dat als mijn wekker om vijf voor vier gaat, ik voor half elf in bed moet liggen. Dat lukt meestal wel, soms niet. Er zijn ook dagen dat ik niet hoef te werken, of dat ik later begin. Mijn brein is er echter inmiddels van overtuigd dat de wekker gewoon altijd rond vier uur gaat. Dan is het doel dat ik weer in slaap val, of in elk geval doe alsof ik slaap tot een uur of zeven. Lees verder
van sommige zaken kunnen anderen beter beschrijven wat ik bedoel. vandaar.
Ik heb weleens ergens gelezen dat 80% van de volwassenen spijt heeft in zijn/haar jeugd geen muziekles te hebben gevolgd, terwijl slechts 20% van de kinderen muziekles krijgt. Dit is natuurlijk heel erg scheef! Een groot deel van mijn lespraktijk bestaat uit volwassen spijtoptanten die alsnog willen leren spelen, dus hoewel ik de percentages niet wetenschappelijk kan onderbouwen, zegt mijn ervaring dat het klopt.
Gistermiddag lag ik lui een filmpje te kijken toen een volwassen leerling een berichtje stuurde: Ben je druk? Ik wil eigenlijk NU een les hebben! Het is een heel leuke leerling dus ik antwoordde: vooruit met de geit! Hij heeft geen geit, maar hij kwam toch een lesje halen. Heel intelligente en muzikale man die altijd heel leuke vragen stelt. Bijvoorbeeld stuurde ik hem laatst een opname van een stuk van Reger dat ik net heb ingestudeerd en toen vroeg hij of ik het nog eens…
View original post 1.377 woorden meer
Geplaatst in Lezen
Nish (they/die); schrijver, drummer, lezer. chaoot by nature, chaos manager by professie
NishTexel 