Afleiding I: sociale media

(Deze blog is eerder verschenen op de pagina van kleurrijke schrijvers)

Ik ben nogal chaotisch. Mensen die mij een beetje kennen zullen meewarig knikken, mensen die mij goed kennen zullen keihard lachen om dit understatement. 
Als ik echter mijn boek af wil krijgen, en daar heb ik afspraken over dus dat moet, is focus echter wel belangrijk. Afleiding van het schrijven ligt echter overal op de loer.
Een eerste grote afleiding tijdens het schrijven is sociale media. Ik probeer die zoveel mogelijk buiten te sluiten: ik krijg alleen via mijn telefoon meldingen van privé berichten, nooit pop-ups of meldingen via mijn laptop.  Op bepaalde momenten geeft mijn telefoon helemaal geen geluid, de meeste tijd staat de instelling ‘alleen prioriteit’ aan. Dat betekent: als mijn oude moeder, een van mijn kinderen of mijn lief belt, hoor ik mijn gave zelf opgenomen ringtone. Alle andere bellers worden geluidloos en onverbiddelijk naar mijn voicemail geleid.

Schrijven in Rust Reinheid en Regelmaat

(Deze blog verscheen eerder op de pagina van kleurrijke schrijvers)
December 2019 besloot ik dat ik toch maar eens moest investeren in mijn schrijfwerk, dus sloot ik me voor 2020 aan bij de kleurrijke schrijfgroep. Dat betekent wekelijks een Webinar en maandelijks naar Soest voor een schrijfdag. Oplettende lezers zullen begrijpen dat die schrijfdag in Soest slechts twee keer heeft plaatsgevonden voor de eerst lockdown. Daarna gingen de schrijfdagen online. Dat scheelde een hoop reistijd en -geld, en zolang de verbinding goed is, werkt een online samenkomst heel prima. Bijkomend voordeel voor mij is dat ik op mijn eigen werkplek kan werken. Thuis op de bank. (Of bij mijn vriendin thuis, daar is mijn werkplek door omstandigheden aan de keukentafel, maar daarover gaat het nu niet)

14 juni.

In een eerder blog heb ik al een verwezen naar mijn non binair zijn. Toen ik me dat realiseerde vielen er een hoop zaken op hun plek en dat was een prettig gevoel. Dit voorjaar was er op veel basisscholen aandacht voor genderdiversiteit tijdens de ‘week van de lentekriebels.’ Dat lijkt me een goede zaak. Er zijn mensen die vinden dat dit niet thuishoort in het curriculum van de basisschool, (of het algemeen voortgezet onderwijs, of dat jeugd hier überhaubt niet over hoeft te leren.) Kinderen zouden daar te jong voor zijn, of op rare ideeën kunnen komen.
Laat ik daar dit op zeggen; ik wist als kleuter al dat er iets ‘anders’ was aan mij, dat andere kinderen anders over zichzelf dachten en voelden. Ik was niet wat er van mij verwacht werd, ik had geen enkel voorbeeld waar ik mezelf in herkende, ik kende niemand die leek op hoe ik mijzelf als groot mens zag. Ik voelde me echt niet meisje, en ook niet echt jongen. Had ik toen een woord gehad waarmee ik mezelf kon omschrijven, waarmee ik kon duiden wie en wat ik was, dan had ik me wel een stuk beter gevoeld.
En een vraag aan u als cis persoon: Wanneer besloot u dat u een jongen of een meisje was? En als u dat al wist toen u klein was; waarom zou u dan niet geloven dat ik op die leeftijd wist dat ik dat beiden niet ben?

Doelen

Mijn dagelijkse slaapdoel is zesenhalf uur. Dat betekent dat als mijn wekker om vijf voor vier gaat, ik voor half elf in bed moet liggen. Dat lukt meestal wel, soms niet. Er zijn ook dagen dat ik niet hoef te werken, of dat ik later begin. Mijn brein is er echter inmiddels van overtuigd dat de wekker gewoon altijd rond vier uur gaat. Dan is het doel dat ik weer in slaap val, of in elk geval doe alsof ik slaap tot een uur of zeven.

Leerlingen, leerlingen, leerlingen

van sommige zaken kunnen anderen beter beschrijven wat ik bedoel. vandaar.

JuniperPiaRachel

Ik heb weleens ergens gelezen dat 80% van de volwassenen spijt heeft in zijn/haar jeugd geen muziekles te hebben gevolgd, terwijl slechts 20% van de kinderen muziekles krijgt. Dit is natuurlijk heel erg scheef! Een groot deel van mijn lespraktijk bestaat uit volwassen spijtoptanten die alsnog willen leren spelen, dus hoewel ik de percentages niet wetenschappelijk kan onderbouwen, zegt mijn ervaring dat het klopt.

Gistermiddag lag ik lui een filmpje te kijken toen een volwassen leerling een berichtje stuurde: Ben je druk? Ik wil eigenlijk NU een les hebben! Het is een heel leuke leerling dus ik antwoordde: vooruit met de geit! Hij heeft geen geit, maar hij kwam toch een lesje halen. Heel intelligente en muzikale man die altijd heel leuke vragen stelt. Bijvoorbeeld stuurde ik hem laatst een opname van een stuk van Reger dat ik net heb ingestudeerd en toen vroeg hij of ik het nog eens…

View original post 1.377 woorden meer

Groundhogday

Wat als morgen vandaag weer was? Dat is de vraag, de les uit groundhog day. Wat als ik morgen wakker wordt in precies deze beginsituatie? 2 februari 2021.

Gistermiddag ging ik uit mijn werk naar huis met twee gedachten: ik wilde mijn (electische)drumstel op zolder opbouwen en op de bank hangen. Toen ik thuiskwam ben ik eerst een stuk met de hond gaan lopen, en toen met de laatste krentenbollen op de bank gaan zitten. Mijn favoriete serie Bones staat tegenwoordig op Amazon prime, en die start automatisch de volgende aflevering. Dat is niet goed voor mij, eigenlijk. (mooi woord he, eigenlijk, daar kun je alles mee. Maar daar gaat dit nu niet over) regelmatig word ik wakker op de bank met een hele nieuwe aflevering en heb ik geen idee hoe de vorige afliep. Of zoals mijn ome Jan ooit zei; ik hoef geen afstandsbediening hoor, ik heb soms opeens een ander programma.

Maar nu sliep ik niet, ik keek. En telkens dacht ik; nou nog eentje en dan ga ik… maar het is zo spannend, en ik wil weten hoe het verder gaat! Kortom, toen ik naar bed ging, en ook nu, staat mijn drumset nog keurig ingepakt in t schuurtje. (ik heb wel nog andere dingen gedaan hoor, bij mijn oude moedertje geweest, met mijn lieverd gebeld en lekker eten gekookt enzo)  

Dus vanmorgen, groundhogday, begon ik met wederom een rondje met de hond. (zo’n beest wil dat graag elke dag) en dan rap koffie zetten. om ga ik op de bank zitten voor het wekelijkse schrijfwebinar. Terwijl het systeem (T R A A G) opstart  kijk ik om me heen en besluit dat ik vandaag niet de tv aan mag zetten voor het een beetje opgeruimd is en het drumstel op zolder speelklaar staat. Mijn beginsituatie van vandaag, groundhogday, is niet echt een waarvan ik denk; zo wil morgen weer beginnen!  

En ook dat is leerzaam. Want stel dat het zo ís?

kerst in de molen 2020

Het is vroeg als de molenaar wakker wordt. Of misschien niet vroeg, maar wel nog donker. In december wordt het in Nederland maar weinig licht. De molenaar staat met een zucht op van zijn bedstee en rekt zich uit. in zijn witte nachthemd stapt hij zijn kleine kamertje in en trekt een blaadje van de scheurkalender; 21 december: Heeft men in december vorst en slijk, worden de dokters rijk.

De molenaar rekt zich nog eens uit en zet de koffiepot op het fornuis. Dan kleedt hij zich aan en terwijl de koffie pruttelt, trekt hij de gordijnen voor de kleine raampjes weg. Een grijze koude decemberdag ligt op de polder en de dijk. Een paar brandganzen zwemmen in het loodgrijze kanaal en de huizen van het dorp steken met hun witte muren en rode pannendaken fel af tegen de grauwe hemel. De windvaan hangt slap te schommelen aan de mast. Een perfecte dag voor 21 december, zou je denken.

Elk jaar op de kortste dag komen de mensen uit het dorp naar de molen. Ze draaien de wieken een voor een naar beneden, vier snoeren met lampjes worden erin gehangen, vanuit het gat in het midden tot aan de verste hoek van de wieken. Opgeschoten jonge mensen klimmen in de wieken zo hoog als ze durven, soms wel tot bij het gat, terwijl hun ouders beneden angstig omhoog staan te kijken. Om vijf uur is het klaar, dan komt de uitbater van het café met bitterballen en glühwein. De molenaar steekt de lichtjes aan en ze zingen samen komt allen tezamen in de tuin van de molen. Maar dit jaar is alles anders. De mensen moeten thuisblijven, samenscholingen van meer dan twee mensen mogen niet en als er twee mensen op de zolder van de molen zouden komen om te helpen de wieken te verzetten, komen ze veel te dicht bij elkaar. En zingen mag al helemaal niet! Wat een rare tijd leven we in als we bang moeten zijn om te dicht bij onze buren en vrienden te komen.

11 oktober

Vandaag is het 11 oktober. Hoewel ik dan als eerste denk aan de verjaardag van mijn moeder, zullen veel mensen als eerste denken aan coming-outdag. En weer anderen, mogelijk nog meer mensen zullen ook dat niet weten. Voor hen is 11 oktober gewoon een dag. Of misschien hebben ze ook een jarigheid, dat kan natuurlijk, maar daar gaat dit niet over. Dit gaat over coming-outdag.
De eerste Coming out dag was (net als de eerste gay pride) een demonstratie. In 1988 is 11 oktober uitgeroepen tot coming-outday, in 2009 werd ook in Nederland 11 oktober tot coming-outdag uitgeroepen.  Er komt een hoop rotzooi vanuit Amerika overwaaien, zullen critici zeggen. Ze doen maar. Aandacht voor coming-outdag vind ik belangrijk, hoewel het natuurlijk niet nodig zou moeten zijn.  

Schaduwen van kreukels

Van de week stond ik muziek uit te zoeken om te spelen met een tijdelijk ensemble. Omdat er andere mensen meedoen dan gebruikelijk, moest ik andere partijen opzoeken en om te zorgen dat die niet kwijtraken, kopieer ik die en houd ik de originelen in de kast.

Eén blaadje is in de stapel dubbelgevouwen. Ik leg het op de tafel en strijk met de nagel van mijn rechter duim de vouw er zoveel mogelijk uit. Dan leg ik het vel ondersteboven op de kopieermachine en druk op de startknop. De machine zoemt zijn bekende ritme en spuugt een blaadje uit. Ik pak de kopie uit de machine en controleer of de muziek leesbaar is overgekomen. Dwars over de muziek loopt een dunne donkergrijze streep, de schaduw van de vouw in het origineel.

webinar

Vroeger had een schrijver een schrijfmachine waarbij je met enige kracht op de letters sloeg, wat dan een bevredigend gevoel gaf. Waarbij de letters die op het papier werden geslagen zich onder het geratel van de toetsen regen tot zinnen, gevolgd door een heldere ping als het tijd was om tegen de handel te duwen om met een prettig geratel het papier weer naar de andere kant te duwen en de volgende zin te gaan typen. Een lekker geluid, en de directe bevrediging van woorden, zinnen, verhalen, voor je neus, op een tastbaar papier. En als je niet tevreden was, of teveel schrijffouten had gemaakt, dan kon je dat papier met een ruk uit de machine trekken, verfrommelen en in de klaarstaande papierbak smijten, al dan niet met een fraaie boog. Tegenwoordig heeft de digitale wereld ook het schrijversambacht drastisch veranderd.