14 juni.

In een eerder blog heb ik al een verwezen naar mijn non binair zijn. Toen ik me dat realiseerde vielen er een hoop zaken op hun plek en dat was een prettig gevoel. Dit voorjaar was er op veel basisscholen aandacht voor genderdiversiteit tijdens de ‘week van de lentekriebels.’ Dat lijkt me een goede zaak. Er zijn mensen die vinden dat dit niet thuishoort in het curriculum van de basisschool, (of het algemeen voortgezet onderwijs, of dat jeugd hier überhaubt niet over hoeft te leren.) Kinderen zouden daar te jong voor zijn, of op rare ideeën kunnen komen.
Laat ik daar dit op zeggen; ik wist als kleuter al dat er iets ‘anders’ was aan mij, dat andere kinderen anders over zichzelf dachten en voelden. Ik was niet wat er van mij verwacht werd, ik had geen enkel voorbeeld waar ik mezelf in herkende, ik kende niemand die leek op hoe ik mijzelf als groot mens zag. Ik voelde me echt niet meisje, en ook niet echt jongen. Had ik toen een woord gehad waarmee ik mezelf kon omschrijven, waarmee ik kon duiden wie en wat ik was, dan had ik me wel een stuk beter gevoeld.
En een vraag aan u als cis persoon: Wanneer besloot u dat u een jongen of een meisje was? En als u dat al wist toen u klein was; waarom zou u dan niet geloven dat ik op die leeftijd wist dat ik dat beiden niet ben?