Wat je aandacht geeft, groeit. (2)

Gelijk is ongelijk.
Onlangs had ik een gesprek over verschillen tussen mensen. Wat ik graag doe is iets wat anderen een beperking noemen als ‘horende binnen de grenzen van normaal mens zijn’ benoemen. Dit keer kreeg ik een interessante vergelijking voorgeschoteld:
‘Als iemand een huis bouwt, zelf, van gejut hout en afval, dan is dat toch een bijzonder huis? Zou je dat dat ook afdoen als ‘binnen de grenzen van een gewoon huis? Daarmee doe je de bijzonderheid van het huis tekort, en daarmee de bewoner.’

Groepen en trapondersteuning

Vorige week fietste ik naar huis na een lange dag werken. Toen ik achter mij een andere fietser gewaar werd. Nou word ik niet graag voorbijgefietst, daarom deed ik een beetje meer mijn best. Maar de kwam zonder moeite naast me fietsen en begon een gesprekje;
‘Waait nog behoorlijk he? Gelukkig hebben we m hier een stukje mee.’
“Nou, ik heb eigenlijk altijd wind mee met deze fiets’  Ik kan niet nalaten te vermelden hoe blij ik ben met mijn elektrische fiets. Terwijl ik het zei, zag ik echter de battarij onder haar bagagedrager. Ik behoorde tot een nieuwe groep, waar ik me tot dat moment nauwelijks van bewust was geweest!