Je suis Piet

Het is moeilijk uitleggen aan mensen die het gevoel niet kennen, mensen die in hun leven weinig of geen discriminatie kennen. Ze kunnen zich daarom gelukkig prijzen, al zullen ze dat niet direct doen, omdat het moeilijk is je gelukkig te prijzen met iets waarvan je je niet bewust bent. Zoiets als een kind dat niet wil eten en blij moet zijn omdat kindjes in Afrika geen eten krijgen.
Ik weet niet wanneer het precies begon. Of het ooit ‘begon’.

onderwijs (IV) 50 weken

Nog even terug naar de bijeenkomst van afgelopen donderdag. Gisteren schreef ik mijn brainstorm en uitstapje naar verschillende educatie filosofieën. Dat was echter niet wat ik op de avond zelf besproken heb. Op woensdagavond belde iemand van de organisatie van de avond in kwestie mij op om te vragen of ik misschien bereid was gespreksleider te zijn.  Bij het opnoemen van de stellingen trof de eerste mij direct; de andere heb ik nog wel beleefd aangehoord, ik was echter direct enthousiast en bereid.

Kind(s?)

Een aantal jaren geleden, in mijn magere periode (nog schraler dan nu? Jazeker!) kwam ik te werk bij een meneer, zo’n 10 km van mijn huis. Hij een relatief gezonde, jonge man van begin tachtig, ik de helft. Hij had net een nieuwe vriendin, ik ook. Boeken, muziek, buiten, de tuin, Texel,… we hadden veel dezelfde interesses en als ik daar kwam (om de week een paar uur) was het ook erg gezellig. Zijn vriendin iets jonger dan hij, ook een leuk, vrolijk mens waar ik het goed mee kan vinden. En zij samen,.. zo wil ik ook oud worden. Toen hij ziek was vroeg hij me tijdelijk elke week te komen. Dat tijdelijk bleef, de dag veranderde wel eens, de gezelligheid en de koffie bleef.
In de slag om werk en inkomen, waar ik van bijna dagelijks naar bijna niks en alles daartussen mijn hoofd boven  water en mijn broek op zie te houden, is zijn huis steeds een constante factor.

Familiedrama

Vanmorgen op weg naar huis, pak ik achteloos een gratis krant op het station. Ik moet even wachten omdat ik na negenen goedkoper reis. Met een kop koffie en een krant moet dat wel lukken. Koppensnellend blader ik tot bladzijde 5, waar een kop mijn aandacht trekt; ‘Zestien jaar cel voor moeder die haar zoons doodde op camping’. En vooral de subkop, schijnbaar uit een afscheidsbrief; ‘Ik ben al 41 jaar aan het vechten, waarom ook de kinderen? Ik kan ze niets bieden en echt gelukkig zijn ze niet’

Lessen in homoseksualiteit?

Voor kinderen is het heel gewoon; Marjan is op Ans, Pieter is op Maaike en Jacob is op Yannick. Helaas is er dan vaak iemand in de omgeving die zegt; ‘dat kan niet’ of ‘dat is homo’. Waarop anderen dan weer duidelijk maken dat ‘homo’ raar en vies en eng is.

Een verhaal over borstvoeding en vrijheid.

16 mei 1944 wordt op Texel een baby geboren. Hoewel iedereen zijn best doet, lukt het de moeder niet voldoende melk te produceren voor haar kind. De dokter die moeder en kind begeleidt, begeleidt tien dagen later een andere bevalling in hetzelfde dorp. Deze moeder doet het prima en heeft melk genoeg, misschien wel voor twee…

Voorjaar en jonge dieren

Het is voorjaar! Dat betekent bloemen en planten die opkomen, bomen die langzaam doorzichtig groen worden, knoppen die openbarsten om hun kleurige inhoud uit te strekken, zoemende insecten en lammetjes in de wei.

Ouders zijn een krimpende markt!

En wat doe jij precies?’ De man tegenover mij is een gerenommeerd horeca ondernemer op Texel. In zijn vraag hoor ik nieuwsgierigheid en een klein vleugje achterdocht; hij heeft nog nooit van mij gehoord, wat doe ik op een open coffee bijeenkomst voor ondernemers?

Pesten!

Gisteravond was het weer zover. Ik stond net voorovergebogen om iets uit de kast onder het aanrecht te pakken toen de bel ging. Een snelle blik door de woonkamer; acceptabel opgeruimd en het zal trouwens wel een collecte zijn, rond acht uur ’s avonds. Wie belt er anders aan?
Bij de voordeur stond niemand. De oprit lag er leeg bij in het donker. Ik hoorde niets en zag niemand, maar wist achter de schutting van de buren een groepje grinnikende kinderen. Ok, belletje druk, altijd leuk. Kwajongensstreken heb ik vroeger vaak genoeg uitgehaald. Ik sloot de deur en hoopte op eenmaligheid. Nu bij de buren jongens!     Maar nee.

Moeder, kind, thats it.

Commode, wagen, badje, wieg, luiers, flessen, fopspeen, autostoeltje, kinderstoel, draagdoek, kleertjes, speelgoed, omslagdoeken, kruik, hydrofiele doeken, navelbandjes, babyzeep, rompertjes, huidolie….
Wie herkent het niet? Tijdens de zwangerschap, als je overal zwangere vrouwen en baby’s ziet, kun je er niet omheen: Een lijstje van wat je nodig hebt als je een baby krijgt. Je zou je welhaast af gaan vragen hoe de mensheid ooit zover gekomen zijn zonder al deze producten. Wat heeft een baby allemaal nodig?