Re(d)actie

 Misschien ben ik eigenwijs. Nee, ik bén eigenwijs, dat beschreef ik al eerder in een blog. En dat is eigenlijk helemaal niet zo’n slechte eigenschap.

Op dit moment ligt de proefdruk van mijn boek Week 31 bij verschillende proeflezers. Niet de eersten, het is voor deze proefdruk er kwam al in verschillende versies gelezen, bekritiseerd en becommentarieerd. Het leuke is dat iedereen iets anders vindt, tenslotte leest een ieder met eigen achtergrond en denkraam. En dan is het net als met koken, waar de een smult van een curry met spruitjes, gruwt een ander bij het idee.  
Reacties van lezers maken het leven van een schrijver leuk en kleurrijk. Het is tenslotte de bedoeling dat mensen lezen wat ik schrijf, en liefst daar iets uit halen. Of dat iets dan verhelderend is of ergerlijk, dat maakt mij niet eens zoveel uit. In beide gevallen is verhaal binnengekomen en heeft een ander mens bereikt. Die verbinding vind ik mooi.

Mijn taak als auteur is nu alle reacties te lezen en te beoordelen of en hoe ik die verwerk in het uiteindelijke product. Veel dingen neem ik zonder meer over, andere moet ik over denken en enkele laat ik met een glimlach staan zoals ik het geschreven en bedoeld heb. Lezers mogen best vragen houden. En ik vind schijnbaar ook woorden normaal die anderen vreemd vinden.  Zo schijnt spiegelen niet een bij iedereen bekent begrip te zijn en ook pun roept bij sommige vragen op. En ok (ja, zo spreek je dat ook uit!) moet oké zijn, mét streepje. Allemaal prime.
Bij sommige opmerkingen heb ik zelf vragen, dan ga ik op zoek naar onderbouwing voor ik besluit of ik het aanpas of niet. Bij vragen als: Mag een zin met en beginnen?  Hoe gebruik ik mijn lievelingswoord eigenlijk? Is google mijn vriend.  Want uiteindelijk is het mijn naam die op de cover staat, en ik ben een zeikerd, dan moet ik het zelf ook goed vinden. 😊 En mede dankzij feedback van zoveel proeflezers, wordt het EPIC!
Overigens: Het boek is al te bestellen, de bedoeling is dat het dan voor de feestdagen bij u in huis is. Ik kijk nu al uit naar de reacties!

Meer lezen van en over kleurrijke schrijvers? https://dekleurrijkeschrijvers.nl/blog/

In een boek kladden doet een beetje pijn, maar het is nu voor een goed doel

Waarom?

Kun je vertellen waarom je bent gaan schrijven?
Dat is een leuke vraag. Ik ben alleen niet iemand die denkt in waarom. Dingen zijn, gebeuren, doen.

Waarom is een vraag die kleine kinders stellen, de mijne tenminste wel:
Waarom gaan we niet naar buiten?
Omdat het regent.
Waarom regent het?
Omdat er water uit de lucht valt.
Waarom valt er water uit de lucht?
Omdat het regent.
(Rep.ad.inf.)

Vroeg!

Zo, hoe vroeg was jij dan wel op? Als eilandbewoner een veelgehoorde vraag, waar in het land ik ook bij wat voor bijeenkomst ook aanschuif. Het feit dat ik mijn reis begin (of bijna, het begint natuurlijk met naar de bushalte lopen) geeft mensen het idee dat ik vele malen langer onderweg ben dan ieder ander. Natuurlijk maak ik daar dankbaar gebruik van; als mensen koffie voor mij willen halen, of als ik de dag tevoren ergens mijn voeten onder de eettafel mag schuiven en een logeerbed bezetten. Maar dat is een ander verhaal.

Mijn landschap

300 jaar geleden was ik er nog niet. Of ik was er wel, onder de zee. Meters diep zout water; werkgebied van vissers, inspiratie voor dichters en toevluchtsoord voor verliefden en verlatenen. Niet toevallig zijn de tranen van mensen zo zout als de zee, of misschien is het andersom? Zoveel tranen zijn vergoten aan de kust dat de zee er zout van is. 

The key to writing

The first key to writing is to write. Not think.
The first version, you write from the hart. Then, you go rewriting from the mind.
(Forrester in finding Forrester)