Onderwijs (III)

Gisteravond was ik op een bijeenkomst over onderwijs. Het was geen saaie bijeenkomst in een achterafzaaltje vol saaie pakken die over toekomst praten alsof er sinds 1955 weinig veranderd is in de wereld, NEE: in de voormalige gymzaal van de voormalige basisschool hadden zeker 100 ouders, leerkrachten, bestuurders en andere geïnteresseerden zich verzameld om over de toekomst van het onderwijs ten tijde van bevolkingskrimp te brainstormen. En dat is ook wat er gebeurde; een storm aan ideeën en plannen ging rond tijdens een dialoog in hoog tempo. De energie en het enthousiasme in de zaal was tastbaar. Had ik op de heenweg in de lichte regen weer eens gevoeld waarom ik ook weer eigenlijk nooit pizza eet, tijdens de lezingen en vooral tijdens de gesprekken daarna steeg mijn energielevel weer naar ongekende hoogten.

Familiedrama

Vanmorgen op weg naar huis, pak ik achteloos een gratis krant op het station. Ik moet even wachten omdat ik na negenen goedkoper reis. Met een kop koffie en een krant moet dat wel lukken. Koppensnellend blader ik tot bladzijde 5, waar een kop mijn aandacht trekt; ‘Zestien jaar cel voor moeder die haar zoons doodde op camping’. En vooral de subkop, schijnbaar uit een afscheidsbrief; ‘Ik ben al 41 jaar aan het vechten, waarom ook de kinderen? Ik kan ze niets bieden en echt gelukkig zijn ze niet’

Een verhaal over borstvoeding en vrijheid.

16 mei 1944 wordt op Texel een baby geboren. Hoewel iedereen zijn best doet, lukt het de moeder niet voldoende melk te produceren voor haar kind. De dokter die moeder en kind begeleidt, begeleidt tien dagen later een andere bevalling in hetzelfde dorp. Deze moeder doet het prima en heeft melk genoeg, misschien wel voor twee…

Voorjaar en jonge dieren

Het is voorjaar! Dat betekent bloemen en planten die opkomen, bomen die langzaam doorzichtig groen worden, knoppen die openbarsten om hun kleurige inhoud uit te strekken, zoemende insecten en lammetjes in de wei.

Ouders zijn een krimpende markt!

En wat doe jij precies?’ De man tegenover mij is een gerenommeerd horeca ondernemer op Texel. In zijn vraag hoor ik nieuwsgierigheid en een klein vleugje achterdocht; hij heeft nog nooit van mij gehoord, wat doe ik op een open coffee bijeenkomst voor ondernemers?

Gespreksvoering II: een probleem

Een probleem, oplossen
Als iemand jou een verhaal, probleem of vraag voorlegt, ben je misschien geneigd om met een oplossing of antwoord te komen. Jij kunt de ander helpen! Geweldig! Iedereen blij, toch? Of waarom is de ander nu niet tevreden? Of boos?

Gespreksvoering stap 1

Het voeren van een gesprek tussen twee mensen is onderhevig aan verschillende regels en afspraken. Over het algemeen zijn deze regels vaag en niet duidelijk afgesproken, tegelijk zijn ze richtinggevend en bij beide partners bekend. Zo zal het zelden van tevoren afgesproken worden, toch merk je in een gesprek vaak dat beide gesprekspartners elkaar laten uitspreken, reageren op wat de ander zegt, elkaar aankijken en vaak ook dezelfde woorden gebruiken. Als ze elkaar kunnen zien, zullen ze zelfs vaak ook min of meer dezelfde houding aannemen.

Tropenjaren

‘Mijn baby wekt me elke ochtend om half zes, mijn peuter wordt dan vaak ook wakker. Als die dan al blijft slapen, wordt ze om zes uur wakker. Dat gaat nu al vijf maanden, ik weet niet hoe lang ik dat nog kan volhouden..’ De moeder die ik aan de telefoon heb klinkt tamelijk wanhopig. En het ergste is dat ik haar niet kan helpen of geruststellen: de jaren met meerdere jonge kinderen zijn tropenjaren.