Tagarchief: Rust

Vroeg!

Zo, hoe vroeg was jij dan wel op? Als eilandbewoner een veelgehoorde vraag, waar in het land ik ook bij wat voor bijeenkomst ook aanschuif. Het feit dat ik mijn reis begin (of bijna, het begint natuurlijk met naar de bushalte lopen) geeft mensen het idee dat ik vele malen langer onderweg ben dan ieder ander. Natuurlijk maak ik daar dankbaar gebruik van; als mensen koffie voor mij willen halen, of als ik de dag tevoren ergens mijn voeten onder de eettafel mag schuiven en een logeerbed bezetten. Maar dat is een ander verhaal. Lees verder

Vroeg

Als ik wakker wordt, is het stil. Twee weken geleden had ik nog gezegd: als ik wakker wordt is het donker en stil. Maar het immer draaien van de aarde maakt dat de hemel al licht is als om vijf voor vier mijn wekker gaat. Stil is het nog wel. De eerste vogels beginnen ook al wakker te worden rond die tijd, dus over een paar dagen kan ik dat waarschijnlijk ook niet meer zeggen.  Lees verder

Mijn landschap

300 jaar geleden was ik er nog niet. Of ik was er wel, onder de zee. Meters diep zout water; werkgebied van vissers, inspiratie voor dichters en toevluchtsoord voor verliefden en verlatenen. Niet toevallig zijn de tranen van mensen zo zout als de zee, of misschien is het andersom? Zoveel tranen zijn vergoten aan de kust dat de zee er zout van is.  Lees verder

Familiedrama

Vanmorgen op weg naar huis, pak ik achteloos een gratis krant op het station. Ik moet even wachten omdat ik na negenen goedkoper reis. Met een kop koffie en een krant moet dat wel lukken. Koppensnellend blader ik tot bladzijde 5, waar een kop mijn aandacht trekt; ‘Zestien jaar cel voor moeder die haar zoons doodde op camping’. En vooral de subkop, schijnbaar uit een afscheidsbrief; ‘Ik ben al 41 jaar aan het vechten, waarom ook de kinderen? Ik kan ze niets bieden en echt gelukkig zijn ze niet’ Lees verder

Groepen en trapondersteuning

Vorige week fietste ik naar huis na een lange dag werken. Toen ik achter mij een andere fietser gewaar werd. Nou word ik niet graag voorbijgefietst, daarom deed ik een beetje meer mijn best. Maar de kwam zonder moeite naast me fietsen en begon een gesprekje;
‘Waait nog behoorlijk he? Gelukkig hebben we m hier een stukje mee.’
“Nou, ik heb eigenlijk altijd wind mee met deze fiets’  Ik kan niet nalaten te vermelden hoe blij ik ben met mijn elektrische fiets. Terwijl ik het zei, zag ik echter de battarij onder haar bagagedrager. Ik behoorde tot een nieuwe groep, waar ik me tot dat moment nauwelijks van bewust was geweest! Lees verder

Rust gezocht

Vanmorgen las ik een tweet: #rust gezocht. Wie helpt mee zoeken? Vanavond moest ik daar weer aan denken. Ik weet niet meer wie de zoektocht startte, maar ik had mijn vondst graag met hem gedeeld. Ik vond wat hij zocht: rust. Lees verder