Het is (bijna) zover!

Eindelijk, eindelijk is het zover:
Op 1 juli 2022, een half jaar na de eerste proefdruk, krijg ik mijn boek Week 31 in handen. En niet een, maar een hele stapel om te verkopen en te geven aan mensen die er al een gekocht hebben. En oplettende lezers van deze blog weten wat dat betekent…

Een zin, twee woorden, negen letters

En dan is het al december…
9 Oktober had ik de eerste proefdruk van mijn boek Week 31 in handen. Een echt gedrukt boek helemaal door mij geschreven en zelfs de coverfoto is door mijzelf gemaakt! Kicken!
Enthousiast post ik berichten van (mij met) mijn boek in de trein, bij het vuur, in de duinen… en jawel, mensen worden nieuwsgierig en gaan het boek bestellen. Ondertussen is een klein legertje proeflezers druk aan het lezen en ben ik zelf druk aan het herschrijven om fouten en foutjes die tóch zijn blijven staan eruit te halen, want het mag dan wel een merkwaardig boek zijn, het moet wel goed.

Re(d)actie

 Misschien ben ik eigenwijs. Nee, ik bén eigenwijs, dat beschreef ik al eerder in een blog. En dat is eigenlijk helemaal niet zo’n slechte eigenschap.

Op dit moment ligt de proefdruk van mijn boek Week 31 bij verschillende proeflezers. Niet de eersten, het is voor deze proefdruk er kwam al in verschillende versies gelezen, bekritiseerd en becommentarieerd. Het leuke is dat iedereen iets anders vindt, tenslotte leest een ieder met eigen achtergrond en denkraam. En dan is het net als met koken, waar de een smult van een curry met spruitjes, gruwt een ander bij het idee.  

Afleiding II: Buitenspelen

(Dit blog is eerder verschenen op kleurrijke schrijvers.)
Ik ben nogal chaotisch. Mensen die mij een beetje kennen zullen meewarig knikken, mensen die mij goed kennen zullen keihard lachen om dit understatement.  Als ik mijn boek af wil krijgen, en daar heb ik afspraken over, is focus echter wel belangrijk. En afleiding van het schrijven ligt overal op de loer.
In een eerder blog beschreef ik al de afleidingen van sociale media. Een andere sterke afleiding die mij weghoudt van mijn computerscherm en het schrijven van mijn boek is de weersomstandigheden. Als het buiten waait dat het rookt en de regen tegen mijn raam klettert, heb ik geen enkele moeite met uren op de bank zitten, radio erbij aan, en schrijven maar.  Natuurlijk zijn er andere afleidingen die dan evengoed op de loer liggen, maar daar gaat het nu niet over.

Afleiding I: sociale media

(Deze blog is eerder verschenen op de pagina van kleurrijke schrijvers)

Ik ben nogal chaotisch. Mensen die mij een beetje kennen zullen meewarig knikken, mensen die mij goed kennen zullen keihard lachen om dit understatement. 
Als ik echter mijn boek af wil krijgen, en daar heb ik afspraken over dus dat moet, is focus echter wel belangrijk. Afleiding van het schrijven ligt echter overal op de loer.
Een eerste grote afleiding tijdens het schrijven is sociale media. Ik probeer die zoveel mogelijk buiten te sluiten: ik krijg alleen via mijn telefoon meldingen van privé berichten, nooit pop-ups of meldingen via mijn laptop.  Op bepaalde momenten geeft mijn telefoon helemaal geen geluid, de meeste tijd staat de instelling ‘alleen prioriteit’ aan. Dat betekent: als mijn oude moeder, een van mijn kinderen of mijn lief belt, hoor ik mijn gave zelf opgenomen ringtone. Alle andere bellers worden geluidloos en onverbiddelijk naar mijn voicemail geleid.

Schrijven in Rust Reinheid en Regelmaat

(Deze blog verscheen eerder op de pagina van kleurrijke schrijvers)
December 2019 besloot ik dat ik toch maar eens moest investeren in mijn schrijfwerk, dus sloot ik me voor 2020 aan bij de kleurrijke schrijfgroep. Dat betekent wekelijks een Webinar en maandelijks naar Soest voor een schrijfdag. Oplettende lezers zullen begrijpen dat die schrijfdag in Soest slechts twee keer heeft plaatsgevonden voor de eerst lockdown. Daarna gingen de schrijfdagen online. Dat scheelde een hoop reistijd en -geld, en zolang de verbinding goed is, werkt een online samenkomst heel prima. Bijkomend voordeel voor mij is dat ik op mijn eigen werkplek kan werken. Thuis op de bank. (Of bij mijn vriendin thuis, daar is mijn werkplek door omstandigheden aan de keukentafel, maar daarover gaat het nu niet)

Doelen

Mijn dagelijkse slaapdoel is zesenhalf uur. Dat betekent dat als mijn wekker om vijf voor vier gaat, ik voor half elf in bed moet liggen. Dat lukt meestal wel, soms niet. Er zijn ook dagen dat ik niet hoef te werken, of dat ik later begin. Mijn brein is er echter inmiddels van overtuigd dat de wekker gewoon altijd rond vier uur gaat. Dan is het doel dat ik weer in slaap val, of in elk geval doe alsof ik slaap tot een uur of zeven.

Waarom?

Kun je vertellen waarom je bent gaan schrijven?
Dat is een leuke vraag. Ik ben alleen niet iemand die denkt in waarom. Dingen zijn, gebeuren, doen.

Waarom is een vraag die kleine kinders stellen, de mijne tenminste wel:
Waarom gaan we niet naar buiten?
Omdat het regent.
Waarom regent het?
Omdat er water uit de lucht valt.
Waarom valt er water uit de lucht?
Omdat het regent.
(Rep.ad.inf.)

Bat out of hell

Januari 2005;  ik ben op weg naar de Utrechtse culturele nieuwjaarsduik. In de maanden daarvoor heb ik een aantal weken een workshop creatief schrijven gevolgd bij Vrouwkje Tuinman. Zij vroeg mij met een aantal anderen te komen voorlezen op deze manifestatie. Ik koos voor het in haar workshop geschreven verhaal naar aanleiding van een stuk muziek,  Om twee uur in de middag staan we op het programma. Er is de hele dag van alles te beleven, ik besluit om ruim een uur tevoren aanwezig te zijn om daar iets van mee te pakken.

Mijn landschap

300 jaar geleden was ik er nog niet. Of ik was er wel, onder de zee. Meters diep zout water; werkgebied van vissers, inspiratie voor dichters en toevluchtsoord voor verliefden en verlatenen. Niet toevallig zijn de tranen van mensen zo zout als de zee, of misschien is het andersom? Zoveel tranen zijn vergoten aan de kust dat de zee er zout van is.