Kerstgedachten

Het korten van de dagen doet iets met de mensheid. Opeens krijgen we behoefte aan bij elkaar zitten, terugkijken naar de afgelopen maanden en vooruitkijken naar de komende tijd. Het keren van het seizoen en het lengen van het daglicht heeft sinds eeuwen een belangrijke plek in het spirituele gedachtegoed van west Europese mens. Dusdanig, dat wij dat gedachtegoed verspreid en opgedrongen hebben aan mensen die op plaatsen wonen waar het verschil tussen zomer en winter nauwelijks opvalt in licht en temperatuur.
Mensen die mij niet kennen, denken nu dat ik een hekel heb aan kerst. Mensen die mij wel kennen, weten dat dat niet het geval is. Ik hou erg van kerst, vooral omdat ik van de winter houd en met kerst kan ik dat uitbundig laten weten.

X

of: Wat merkt een gewoon burger van de Brexit?

Ik heb geen paspoort. Ik heb een ID pas, een rijbewijs, een OV chipkaart en een pasje van de ijsclub. Meestal voldoet een van deze wel om een beambte die er om vraagt, ervan te overtuigen dat ik het ben. Dat ik geen paspoort heb, stamt nog uit de tijd dat mijn jaarinkomen begon met een 9 of een 8. Een korte tijd had ik ook geen geldig ID. Dat je te arm kunt zijn om te gaan werken of een uitkering aan te vragen is echt. Maar daar gaat het nu niet over.

Koningsspelen

Vandaag is het weer zover; de koningspelen, een jonge traditie die onze koning bij zijn aantreden in gang zette. Op bijna alle basisscholen gaat de jeugd een dag sporten en bewegen. Een goede zaak, in deze tijd van spelcomputers die je overal mee naartoe kan nemen, in ieder gezin minstens een  auto en goedkoop en vanaf je 18e verjaardag gratis openbaar vervoer.  Kinderen en jongeren spelen en bewegen steeds minder. Een goede zaak dus dat de jeugd via een dergelijk project in beweging wordt gezet. Want lichaamsbeweging leidt tot lichaamsbewustzijn, leidt tot lichaamsbeheersing; leidt tot zelfbewustzijn, leidt tot zelfbeheersing.  Sportende kinderen worden sterker en bewuster, goeie zaak toch?

Wat je aandacht geeft, groeit. (2)

Gelijk is ongelijk.
Onlangs had ik een gesprek over verschillen tussen mensen. Wat ik graag doe is iets wat anderen een beperking noemen als ‘horende binnen de grenzen van normaal mens zijn’ benoemen. Dit keer kreeg ik een interessante vergelijking voorgeschoteld:
‘Als iemand een huis bouwt, zelf, van gejut hout en afval, dan is dat toch een bijzonder huis? Zou je dat dat ook afdoen als ‘binnen de grenzen van een gewoon huis? Daarmee doe je de bijzonderheid van het huis tekort, en daarmee de bewoner.’

Wat je aandacht geeft, groeit. (1)

De laatste dagen gaat het in het nieuws veel over de (toenemende) homofobie en (afnemende) tolerantie in Nederland. En dat is goed. Het is goed dat er steeds weer aandacht is voor het feit dat we dit land met elkaar delen, allemaal verschillende mensen, met een verschillende kleur van buiten en van binnen. Dat maakt het leven in dit land goed en leuk, zolang we elkaar niet belemmeren in die beleving en andere levende wezens en de omgeving met enige zorg behandelen.  Jouw geloof kan niet zijn dat je mensen in elkaar slaat, schapen schopt of vuilnis in de sloot gooit, daar ligt een best wel harde grens, qua tolerantie, wat mij betreft.

Roze Zaterdag

Gisteren was het roze zaterdag in Haarlem. Ik was daar niet: had verplichtingen hier op t eiland. In de voorbereidingen in de stad, die ik volgde door verslagen van een vriend op facebook realiseerde ik mij weer hoe goed ik het hier heb. En dat ik daar dankbaar voor mag zijn. Dat ben ik ook; daarom wil ik dat in deze blog nog eens extra benoemen;

Een verhaal over borstvoeding en vrijheid.

16 mei 1944 wordt op Texel een baby geboren. Hoewel iedereen zijn best doet, lukt het de moeder niet voldoende melk te produceren voor haar kind. De dokter die moeder en kind begeleidt, begeleidt tien dagen later een andere bevalling in hetzelfde dorp. Deze moeder doet het prima en heeft melk genoeg, misschien wel voor twee…

Vriendschap en andere ongemakken.

Het is boekenweek. Het thema: vriendschap en andere ongemakken. De bibliotheek in den Burg schrijft een wedstrijd uit: schrijf een column van max. 450 woorden rond dit thema. Een column over vriendschap; hoe moeilijk kan dat zijn? Ik begin die avond vier keer opnieuw; de vonk wil niet komen.

In mijn huis…

Als ik mijn internet browser minimaliseer, zie ik op mijn bureaublad een foto van mijn aanrecht; leeg en schoon. Een blik naar rechts zie ik direct dat dat wel een tijdje geleden is dat het er zo uitzag. Gister heb ik afgewassen, maar er is alweer het nodig aankomen lopen daar. Als ik van tafel opsta zie ik dat vegen en dweilen ook geen overbodige luxe zou zijn; wat wil je ook met twee hokken met caviae, drie mensen en een kat in huis in de winter.? zuchtend zet ik me aan het huishouden. Terwijl ik eigenlijk mijn internetbrowser afsloot om een eind te gaan lopen in het winterwonderland dat zich voor mijn raam aan het vormen is…

Homo ‘genezen’?

‘Verzekeraars verplicht kosten ‘homo healing’ te dekken’ Een tweet van Expreszo, een tijdschrift voor homoseksuele jongeren, trekt mijn aandacht. Aanleiding is een artikel in Trouw van vandaag (17/01/2012)
Different is een instelling voor geestelijke gezondheidszorg die zich inzet om mensen met een homoseksuele geaardheid te helpen in het reine te komen met hun gevoelens en hun geloof. Op hun site wordt overigens nergens het woord genezen gebruikt, wat zij bieden heet hulpverlening en pastorale begeleiding.