Pesten!

Gisteravond was het weer zover. Ik stond net voorovergebogen om iets uit de kast onder het aanrecht te pakken toen de bel ging. Een snelle blik door de woonkamer; acceptabel opgeruimd en het zal trouwens wel een collecte zijn, rond acht uur ’s avonds. Wie belt er anders aan?
Bij de voordeur stond niemand. De oprit lag er leeg bij in het donker. Ik hoorde niets en zag niemand, maar wist achter de schutting van de buren een groepje grinnikende kinderen. Ok, belletje druk, altijd leuk. Kwajongensstreken heb ik vroeger vaak genoeg uitgehaald. Ik sloot de deur en hoopte op eenmaligheid. Nu bij de buren jongens!     Maar nee.

Gespreksvoering stap 1

Het voeren van een gesprek tussen twee mensen is onderhevig aan verschillende regels en afspraken. Over het algemeen zijn deze regels vaag en niet duidelijk afgesproken, tegelijk zijn ze richtinggevend en bij beide partners bekend. Zo zal het zelden van tevoren afgesproken worden, toch merk je in een gesprek vaak dat beide gesprekspartners elkaar laten uitspreken, reageren op wat de ander zegt, elkaar aankijken en vaak ook dezelfde woorden gebruiken. Als ze elkaar kunnen zien, zullen ze zelfs vaak ook min of meer dezelfde houding aannemen.

Roddelen

We leerden het van onze moeder en we leren het onze kinderen; roddelen is niet netjes. Je praat niet lelijk over andere mensen als ze er niet bij zijn, als je een probleem met iemand hebt, spreek je die persoon erop aan of niet, maar je gaat niet achter zijn rug om met anderen ver hem praten.
En waarom wordt er dan toch veel geroddeld? Op het werk gaat het over die ene vreselijke collega die er even niet is, over de heg met de buurvrouw links bespreek je de avonturen van de buurvrouw rechts. En hoe erg is dat, of hoe is dat erg?