Afleiding I: sociale media

(Deze blog is eerder verschenen op de pagina van kleurrijke schrijvers)

Ik ben nogal chaotisch. Mensen die mij een beetje kennen zullen meewarig knikken, mensen die mij goed kennen zullen keihard lachen om dit understatement. 
Als ik echter mijn boek af wil krijgen, en daar heb ik afspraken over dus dat moet, is focus echter wel belangrijk. Afleiding van het schrijven ligt echter overal op de loer.
Een eerste grote afleiding tijdens het schrijven is sociale media. Ik probeer die zoveel mogelijk buiten te sluiten: ik krijg alleen via mijn telefoon meldingen van privé berichten, nooit pop-ups of meldingen via mijn laptop.  Op bepaalde momenten geeft mijn telefoon helemaal geen geluid, de meeste tijd staat de instelling ‘alleen prioriteit’ aan. Dat betekent: als mijn oude moeder, een van mijn kinderen of mijn lief belt, hoor ik mijn gave zelf opgenomen ringtone. Alle andere bellers worden geluidloos en onverbiddelijk naar mijn voicemail geleid.

kleine ergernissen I: Geniet ervan!

Bij tijd en wijle verblijf ik best veel online. Ik zie facebook als een druk café, waar allerlei gesprekken door elkaar en tegelijk gevoerd worden; het is onmogelijk om al die gesprekken te volgen, maar soms hoor je aan de tafel naast je iets gezegd worden waar je wel op móet reageren. Gelukkig kan dat op facebook zonder te schreeuwen en meestal zonder dat mensen zich bedreigd voelen doordat je inbreekt in een gesprek.

All of me; over liefde en muziek

Van de week ‘kreeg’ ik een link naar een nummer, gezongen bij The Voice of Holland. (dat is een talentenjacht op televisie, voor diegeen die onder een steen leven) Ik zag de titel en dacht; ah, das een mooi oud nummer! Eens kijken wat ze daarvan maakt…  (link)
Fout!! En ik voelde me even heel oud.  Ik had namelijk een heel ander nummer in mijn hoofd bij deze titel! 

Familiedrama

Vanmorgen op weg naar huis, pak ik achteloos een gratis krant op het station. Ik moet even wachten omdat ik na negenen goedkoper reis. Met een kop koffie en een krant moet dat wel lukken. Koppensnellend blader ik tot bladzijde 5, waar een kop mijn aandacht trekt; ‘Zestien jaar cel voor moeder die haar zoons doodde op camping’. En vooral de subkop, schijnbaar uit een afscheidsbrief; ‘Ik ben al 41 jaar aan het vechten, waarom ook de kinderen? Ik kan ze niets bieden en echt gelukkig zijn ze niet’

Verhuisd & omgaan met computertijd en social media.

Mijn blog is verhuist naar hier. Omdat ik een cursus over social media wil gaan doen, was het slim om mij in te werken in de sites en vormen die op die cursus.  Wordpress, twitter, flikr, delicious,… Dat deed mij meteen weer ervaren hoe leuk het is om bezig te zijn op de computer knutselen met foto’s, links, om hulp vragen via skype en twitter en regelmatig afgeleid worden door andere zaken die via diezelfde sociale media langskomen. Voor ik het doorhad was het lang na middernacht. (mijn beoogde bedtijd).