Koningsspelen

Vandaag is het weer zover; de koningspelen, een jonge traditie die onze koning bij zijn aantreden in gang zette. Op bijna alle basisscholen gaat de jeugd een dag sporten en bewegen. Een goede zaak, in deze tijd van spelcomputers die je overal mee naartoe kan nemen, in ieder gezin minstens een  auto en goedkoop en vanaf je 18e verjaardag gratis openbaar vervoer.  Kinderen en jongeren spelen en bewegen steeds minder. Een goede zaak dus dat de jeugd via een dergelijk project in beweging wordt gezet. Want lichaamsbeweging leidt tot lichaamsbewustzijn, leidt tot lichaamsbeheersing; leidt tot zelfbewustzijn, leidt tot zelfbeheersing.  Sportende kinderen worden sterker en bewuster, goeie zaak toch?

Je suis Piet

Het is moeilijk uitleggen aan mensen die het gevoel niet kennen, mensen die in hun leven weinig of geen discriminatie kennen. Ze kunnen zich daarom gelukkig prijzen, al zullen ze dat niet direct doen, omdat het moeilijk is je gelukkig te prijzen met iets waarvan je je niet bewust bent. Zoiets als een kind dat niet wil eten en blij moet zijn omdat kindjes in Afrika geen eten krijgen.
Ik weet niet wanneer het precies begon. Of het ooit ‘begon’.

Een nieuwe lente, … ?

Ik sta op de rand van een braakliggend terrein. In de verte zie ik de contouren van de beschaafde wereld. Vormen van huizen, gebouwen, bomen steken scherp en donker af tegen de heldere vrieslucht, ik hoor de geluiden die daarbij horen; auto’s, gelach en stemmen van mensen. Zo dichtbij en toch onbereikbaar.
Het is geen droom, het land is van mij. Het hoge gras, de puinhopen, de stapels bouwmaterialen, het gereedschap dat er staat en hangt, de oude en nieuwe fietsen, het hek, de vlaggenmast, zelfs de kersenboom, alles delen van niet gestarte en bijna of soms geheel voltooide projecten uit mijn verleden.

onderwijs (IV) 50 weken

Nog even terug naar de bijeenkomst van afgelopen donderdag. Gisteren schreef ik mijn brainstorm en uitstapje naar verschillende educatie filosofieën. Dat was echter niet wat ik op de avond zelf besproken heb. Op woensdagavond belde iemand van de organisatie van de avond in kwestie mij op om te vragen of ik misschien bereid was gespreksleider te zijn.  Bij het opnoemen van de stellingen trof de eerste mij direct; de andere heb ik nog wel beleefd aangehoord, ik was echter direct enthousiast en bereid.

Onderwijs (III)

Gisteravond was ik op een bijeenkomst over onderwijs. Het was geen saaie bijeenkomst in een achterafzaaltje vol saaie pakken die over toekomst praten alsof er sinds 1955 weinig veranderd is in de wereld, NEE: in de voormalige gymzaal van de voormalige basisschool hadden zeker 100 ouders, leerkrachten, bestuurders en andere geïnteresseerden zich verzameld om over de toekomst van het onderwijs ten tijde van bevolkingskrimp te brainstormen. En dat is ook wat er gebeurde; een storm aan ideeën en plannen ging rond tijdens een dialoog in hoog tempo. De energie en het enthousiasme in de zaal was tastbaar. Had ik op de heenweg in de lichte regen weer eens gevoeld waarom ik ook weer eigenlijk nooit pizza eet, tijdens de lezingen en vooral tijdens de gesprekken daarna steeg mijn energielevel weer naar ongekende hoogten.

Familiedrama

Vanmorgen op weg naar huis, pak ik achteloos een gratis krant op het station. Ik moet even wachten omdat ik na negenen goedkoper reis. Met een kop koffie en een krant moet dat wel lukken. Koppensnellend blader ik tot bladzijde 5, waar een kop mijn aandacht trekt; ‘Zestien jaar cel voor moeder die haar zoons doodde op camping’. En vooral de subkop, schijnbaar uit een afscheidsbrief; ‘Ik ben al 41 jaar aan het vechten, waarom ook de kinderen? Ik kan ze niets bieden en echt gelukkig zijn ze niet’

Lessen in homoseksualiteit?

Voor kinderen is het heel gewoon; Marjan is op Ans, Pieter is op Maaike en Jacob is op Yannick. Helaas is er dan vaak iemand in de omgeving die zegt; ‘dat kan niet’ of ‘dat is homo’. Waarop anderen dan weer duidelijk maken dat ‘homo’ raar en vies en eng is.

Groepen en trapondersteuning

Vorige week fietste ik naar huis na een lange dag werken. Toen ik achter mij een andere fietser gewaar werd. Nou word ik niet graag voorbijgefietst, daarom deed ik een beetje meer mijn best. Maar de kwam zonder moeite naast me fietsen en begon een gesprekje;
‘Waait nog behoorlijk he? Gelukkig hebben we m hier een stukje mee.’
“Nou, ik heb eigenlijk altijd wind mee met deze fiets’  Ik kan niet nalaten te vermelden hoe blij ik ben met mijn elektrische fiets. Terwijl ik het zei, zag ik echter de battarij onder haar bagagedrager. Ik behoorde tot een nieuwe groep, waar ik me tot dat moment nauwelijks van bewust was geweest!

Voorjaar en jonge dieren

Het is voorjaar! Dat betekent bloemen en planten die opkomen, bomen die langzaam doorzichtig groen worden, knoppen die openbarsten om hun kleurige inhoud uit te strekken, zoemende insecten en lammetjes in de wei.

Vriendschap en andere ongemakken.

Het is boekenweek. Het thema: vriendschap en andere ongemakken. De bibliotheek in den Burg schrijft een wedstrijd uit: schrijf een column van max. 450 woorden rond dit thema. Een column over vriendschap; hoe moeilijk kan dat zijn? Ik begin die avond vier keer opnieuw; de vonk wil niet komen.