Wat je aandacht geeft, groeit. (2)

Gelijk is ongelijk.
Onlangs had ik een gesprek over verschillen tussen mensen. Wat ik graag doe is iets wat anderen een beperking noemen als ‘horende binnen de grenzen van normaal mens zijn’ benoemen. Dit keer kreeg ik een interessante vergelijking voorgeschoteld:
‘Als iemand een huis bouwt, zelf, van gejut hout en afval, dan is dat toch een bijzonder huis? Zou je dat dat ook afdoen als ‘binnen de grenzen van een gewoon huis? Daarmee doe je de bijzonderheid van het huis tekort, en daarmee de bewoner.’

Wat je aandacht geeft, groeit. (1)

De laatste dagen gaat het in het nieuws veel over de (toenemende) homofobie en (afnemende) tolerantie in Nederland. En dat is goed. Het is goed dat er steeds weer aandacht is voor het feit dat we dit land met elkaar delen, allemaal verschillende mensen, met een verschillende kleur van buiten en van binnen. Dat maakt het leven in dit land goed en leuk, zolang we elkaar niet belemmeren in die beleving en andere levende wezens en de omgeving met enige zorg behandelen.  Jouw geloof kan niet zijn dat je mensen in elkaar slaat, schapen schopt of vuilnis in de sloot gooit, daar ligt een best wel harde grens, qua tolerantie, wat mij betreft.