Wat je aandacht geeft, groeit. (1)

De laatste dagen gaat het in het nieuws veel over de (toenemende) homofobie en (afnemende) tolerantie in Nederland. En dat is goed. Het is goed dat er steeds weer aandacht is voor het feit dat we dit land met elkaar delen, allemaal verschillende mensen, met een verschillende kleur van buiten en van binnen. Dat maakt het leven in dit land goed en leuk, zolang we elkaar niet belemmeren in die beleving en andere levende wezens en de omgeving met enige zorg behandelen.  Jouw geloof kan niet zijn dat je mensen in elkaar slaat, schapen schopt of vuilnis in de sloot gooit, daar ligt een best wel harde grens, qua tolerantie, wat mij betreft.

Advertenties

Suite voor Zara I: Pavane

De lucht hangt trillend heet tussen de tuunwallen. Behalve het zachte stampen van de hoeven ergens ver onder mij is er geen geluid. Ik word gedragen, haar warmte stijgt naar me op en de zoete warme geur van paardenzweet dringt in mijn neus. Het warme ontspannen lichaam onder mij geweegt in een kalm ritme voorwaarts.
Hoger klimmen we; er zitten een paar haakse bochten in het pad naar het hoogste punt van het eiland. Daar eenmaal aangekomen, laat ik me van de paardenrug op de grote zeskantige tafel glijden. 

Kind(s?)

Een aantal jaren geleden, in mijn magere periode (nog schraler dan nu? Jazeker!) kwam ik te werk bij een meneer, zo’n 10 km van mijn huis. Hij een relatief gezonde, jonge man van begin tachtig, ik de helft. Hij had net een nieuwe vriendin, ik ook. Boeken, muziek, buiten, de tuin, Texel,… we hadden veel dezelfde interesses en als ik daar kwam (om de week een paar uur) was het ook erg gezellig. Zijn vriendin iets jonger dan hij, ook een leuk, vrolijk mens waar ik het goed mee kan vinden. En zij samen,.. zo wil ik ook oud worden. Toen hij ziek was vroeg hij me tijdelijk elke week te komen. Dat tijdelijk bleef, de dag veranderde wel eens, de gezelligheid en de koffie bleef.
In de slag om werk en inkomen, waar ik van bijna dagelijks naar bijna niks en alles daartussen mijn hoofd boven  water en mijn broek op zie te houden, is zijn huis steeds een constante factor.

Roze Zaterdag

Gisteren was het roze zaterdag in Haarlem. Ik was daar niet: had verplichtingen hier op t eiland. In de voorbereidingen in de stad, die ik volgde door verslagen van een vriend op facebook realiseerde ik mij weer hoe goed ik het hier heb. En dat ik daar dankbaar voor mag zijn. Dat ben ik ook; daarom wil ik dat in deze blog nog eens extra benoemen;

Vriendschap en andere ongemakken.

Het is boekenweek. Het thema: vriendschap en andere ongemakken. De bibliotheek in den Burg schrijft een wedstrijd uit: schrijf een column van max. 450 woorden rond dit thema. Een column over vriendschap; hoe moeilijk kan dat zijn? Ik begin die avond vier keer opnieuw; de vonk wil niet komen.